فونداسیون به عنوان یک جزء حیاتی از ساختار یک ساختمان عمل می کند که پایداری ساختمان را فراهم می کند و وزن ساختمان را بین لایه های زیرین خاک و سنگ توزیع می کند و در نتیجه از آن در برابر ریزش احتمالی محافظت می کند. فونداسیون که در پایین ترین سطح سازه قرار دارد، در مرحله اولیه فرآیند ساختمان سازی ساخته می شود و از یک طرف با خاک و از طرف دیگر با روبنا ارتباط برقرار می کند.
فونداسیون چیست؟
فونداسیون که اغلب به عنوان پی ساختمان از آن یاد می شود، جزء جدایی ناپذیر سازه است که با خاک ارتباط برقرار می کند و بارهای وارد شده توسط ساختمان و وزن خود را در سطح وسیع تری از زمین توزیع می کند. هنگامی که پی بر اساس اصول و استانداردهای تعیین شده ساخته می شود، مقاومت سازه را در برابر خطرات احتمالی از جمله فعالیت لرزه ای افزایش می دهد. قبل از ایجاد فونداسیون ساختمان، ارزیابی کامل محل ساخت و ساز و انتخاب نوع فونداسیون مناسب بر اساس شرایط خاص ضروری است.
انواع فونداسیون بر اساس عمق
جهت دریافت مشاوره رایگان می توانید با ما تماس بگیرید کارشناسان ما آماده پاسخگویی به شما هستند.
فونداسیون کم عمق
پی های کم عمق با نزدیکی به سطح زمین مشخص می شوند و معمولاً عمقی کمتر از عرض پایه (حدود سه متر) دارند. این پارامترها به عنوان دستورالعمل عمل می کنند، که نشان می دهد زمانی که بار سطحی یا شرایط بر ظرفیت باربری فونداسیون تأثیر می گذارد، به عنوان پی کم عمق طبقه بندی می شود.
فونداسیون کم عمق که زیر پایین ترین قسمت یک سازه قرار دارد و نشان دهنده مولفه اولیه ساخته شده پس از حفاری هستند. به طور کلی عمق یک پی کم عمق کمتر از عرض آن است که از ویژگی های بارز این نوع پی می باشد.
استفاده از پی های کم عمق به دلیل مقرون به صرفه بودن و سهولت نسبی ساخت رایج است. با این حال، انجام یک بررسی کامل از محل فونداسیون و به دست آوردن اطلاعات دقیق در مورد لایه های زیرین خاک برای اطمینان از طراحی مناسب و کاهش خطر خرابی های سازه ای در آینده ضروری است.
انواع پی های کم عمق شامل موارد زیر می باشد:
فونداسیون نواری
فونداسیون های نواری در ساخت و سازهای معاصر رایج هستند، زیرا انتقال مستقیم و یکنواخت بار اولیه ساختمان به خاک زیرین را تسهیل می کنند. این نوع فونداسیون، ستون هایی را که از طریق نوارهای از پیش تعیین شده به سازه متصل می شوند، یکپارچه می کند و در نتیجه یک سیستم پشتیبانی قوی ایجاد می کند.
فونداسیون رادیه
فونداسیون رادیه به ویژه در سناریوهایی که سازه عمیقاً در زمین نفوذ می کند و ظرفیت باربری خاک ناکافی است سودمند است. این نوع فونداسیون برای مکان هایی طراحی شده است که می توانند فشار بیشتری را تحمل کنند و برای سازه های بلند مانند برج ها و ساختمان های چند طبقه مناسب است.
فونداسیون تکی یا منفرد
مدل فونداسیون منفرد که اغلب به آن پی تک یا مستقل گفته می شود، معمولاً در کارگاه ها و سوله های وسیع استفاده می شود. این طرح دارای ستون های تقویت شده ساخته شده از مواد بادوام مانند بتن است که آن را به ساده ترین و رایج ترین گزینه در میان معماران و طراحان تبدیل می کند. ماهیت اقتصادی و سطح بالای امنیت آن را به گزینه ای ارجح برای پروژه های مختلف ساختمانی تبدیل کرده است.
فونداسیون گسترده
فونداسیون گسترده به طور خاص برای مناطق وسیع مانند مراکز خرید و مجتمع های تجاری استفاده می شود. این نوع پی زمانی ضروری است که خاک ضعیف باشد، زیرا بار ساختمانی را در بخش های مختلف زمین توزیع می کند. ادغام دال و تیرهای بتنی یکپارچگی سازه را افزایش می دهد و پایداری و دوام را تضمین می کند.
فونداسیون مرکب
در فونداسیون های مرکب، بسیار مهم است که فضاهای بین پایه ها حداقل باشد و امکان همپوشانی کامل سطح را فراهم کند. هنگامی که پی های مرکب دو بار روی یک سازه ترکیب یا اعمال می شوند، یک پی ذوزنقه ای شکل می دهند. شکل ذوزنقه ای ایجاب می کند که وزن اضافی در سمت قاعده کوچکتر قرار داده شود تا فشار وارد شده به فونداسیون به حداقل برسد.
فونداسیون عمیق
پی عمیق به نوعی پی اطلاق می شود که در اعماق قابل توجهی در زیر سطح زمین نصب می شود و به طور موثر بارهای سازه ای را به زمین زیرین منتقل می کند. به طور معمول، نسبت عمق به عرض برای چنین پایه هایی از 4 به 5 بیشتر است.
ساخت پی های عمیق به طور کلی در مقایسه با پی های کم عمق پیچیده تر و پرهزینه تر است. با این وجود، در سناریوهایی که شامل شرایط نامناسب خاک در اعماق کم، نیازهای بار قابل توجه و فضای محدود است، انتخاب یک پی عمیق ممکن است انتخاب سودمندتری باشد.
این پایه ها به ویژه در مناطقی که ظرفیت باربری خاک به طور قابل توجهی کم است ضروری هستند، زیرا در درجه اول بارها را از روسازه به صورت عمودی به زمین منتقل می کنند.
انواع پی های عمیق شامل موارد زیر است:
فونداسیون شمعی
فونداسیون شمعی یک انتخاب ارجح برای ساخت سازه های عمیق و گود است که وظیفه اصلی انتقال بارهای قابل توجه از ساختمان به خاک زیرین را ایفا می کند. در مواردی که سازه سنگین است، توصیه می شود شمع ها را به صورت خطی و نزدیک به یکدیگر قرار دهید.
برعکس، برای سازه های سبک تر، پیکربندی با چند شمع که از هم فاصله دارند کافی است. نقش اصلی شمع ها انتقال بارهای اضافی از ساختمان به زمین است و اطمینان حاصل می شود که وزن ستون ها توسط یک صفحه مرجع پشتیبانی می شود که همچنین به حفظ تعادل کمک می کند.
فونداسیون حفاری
فونداسیون حفاری نمایانگر نوع دیگری از فونداسیون ساختمانی است که به طور گسترده در ساخت و سازهای معاصر مورد استفاده قرار می گیرد. این روش انتقال وزن سازه به زمین را از طریق میله ای تسهیل می کند. مکانیزم کلی آن با یک مته ضخیم مشخص می شود. در مقایسه با پی های شمعی، پی های حفاری قابلیت تحمل بارهای بیشتری را دارند. این نوع فونداسیون زمانی کاربرد دارد که عمق زمین بین 15 تا 100 متر باشد.
فونداسیون پایه ای
فونداسیون پایه ای مستلزم نصب یک ستون عمودی به عنوان تکیه گاه اولیه سازه است. این نوع فونداسیون معمولاً برای بارهای قابل توجه استفاده می شود و در عمق کمتری نسبت به فونداسیون شمعی نصب می شود. سازه هایی که از فونداسیون های پایه ای استفاده می کنند، عموماً در اعماق کم قرار دارند و توسعه وسیعی را تجربه نکرده اند. برای ایجاد پی پایه ای، ایجاد یک سوراخ استوانه ای که پایه ها در آن قرار می گیرند ضروری است.
2 پاسخ